آسمان سربی رنگ..من درون نفس سرد اتاقم دلتنگ

من گرفتار سنگینی سکوتی هستم..که گویا قبل از هرفریادی لازم است

آسمان سربی رنگ..من درون نفس سرد اتاقم دلتنگ

من گرفتار سنگینی سکوتی هستم..که گویا قبل از هرفریادی لازم است

  اینقدر گفتید عکس اینم ...زود ببین میخوام بر دارمش..

 

با تو

دریا با من مهربانی می کند

با تو

پرنده های این سرزمین

خواهران شیرین زبان منند

با تو

سپیده هر صبح بر گونه ام بوسه می زند

شب

شبی از شبها
                    تو به من گفتی:
                                          شب باش...
من که شب بودم و شب هستم و شب خواهم بود.

شب شب گشتم به امیدی
                                    که تو فانوس نظرگاه نگاهم باشی...