اگه می موند باید به گذشته ای نگاه می کرد
 که از اون فراری بود،
 گذشته ای که همه آرزو های اون رو نابود کرده بود،
 صدای ناامیدی تو گوشش آواز هرگز رو با صدای بلند تکرار میکرد:

من تمنا کردم

              که تو با من باشی

تو به من گفتی:

               - هرگز

                          هرگز

 پاسخی سخت و درشت

و مرا غصه این

                 هرگز

                       کشت.

و مرا غصه این هرگز کشت 
                                   و مرا غصه این هرگز کشت...


ماکه رفتیم یا حق...