به دیواره ی دل
در قاب طلائی
تصویر تو را نصب کرده ام
اگر میخ خاطره ها نباشد
قاب عمرم می افتد
و سکوت پر احساس بدون هراسم می شکند
ای ستون استوار همه امیدهایم
دستهای لرزان پر از احساسم را
به سوی درخت پرثمر الطافت دراز می کنم
به امید آنکه
بی بهره برنگردند
و با جفائی دیگر
میخ خاطرات خوبمان را
از دیوار دل برنگیری
که چه سخت است شنیدن
صدای شکستن قاب خاطره ات