تو به من می گویی

                      نفس باد صبا مشک فشان خواهد شد

چه تفاوت دارد

باد از هر طرف آمد آمد     خانه ما ز درون طوفانی ست

من میروم و تو میمانی با دنیایی از بچگی ها...
به من آموختند که دلت را مانند بچه ها صاف و پاک نگه دار نه اینکه زندگیت را در بچه بازی ها غرق کن.
تو میتوانی هنوز خودت باشی...
گم شده ای ؟؟؟؟    خدا را پیدا کن
من آموخته ام که تنهایی عالمی دگر دارد  تو هم بیاموز..
که تنها بودن بسی زیبا تر از دوستی های بچه گانه است...
تنها که باشی خدا رو بهتر احساس میکنی....
خود را دریاب .به کجا چنین شتابان؟
به حرمت دوست داشتن ها خدا را دریاب.
 

گویند خدا همیشه با ماست
                                     ای غم نکند تو هم خدایی


لحظه ای غم
                 لحظه ای درد
                                  لحظه ای تنهایی
                                                        لحظه ای بی نفسی
                                                                                    .........
             و سپس مرگ

آری مرگ این غریبه ی نام آشنا
با چه آرامشی .آرامشم را خواهد گرفت...
                                                       باز هم تکرار مکررات
                                                                                 فقط خدا میداند

۷۳۴۰۱۰۱۵۹

از یه تنها چی میخواین

غزل مرگ

انالله واناالیه راجعون


دل نیست چو کبوتر که چو برخاست نشیند
از گوشه ی بامی که پریدیم...... .....پریدیم


دعای آمرزیده شدن....

.خوبی که ندیدین از ما .
بدی های ما رو به بزرگی خودتون ببخشید

بدون شرح .
شما نظر بدین.

تو نیستی که ببینی
چگونه عطر تو در عمق لحظه ها جاری است
چگونه عکس تو در برق شیشه ها پیداست
چگونه جای تو در جان زندگی سبز است
هنوز پنجره باز است
تو از بلندی ایوان به باغ می نگری
درخت ها و چمن ها و شمعدانی ها
به آن ترنم شیرین به آن تبسم مهر
به آن نگاه پر از آفتاب می نگرند
تمام گنجشکان
که درنبودن تو
مرا به باد ملامت گرفته اند
ترا به نام صدا می کنند
هنوز نقش ترا از قراز گنبد کاج
کنار باغچه
زیر درخت ها لب حوض
درون آینه پاک آب می نگرند
تو نیستی که ببینی چگونه پیچیده است
طنین شعر تو مگاه تو درترانه من
تو نیستی که بیبنی چگونه می گردد
نسیم روح تو در باغ بی جوانه من
چه نیمه شب ها کز پاره های ابر سپید
به روی لوح سپهر
ترا چنانکه دلم خواسته است ساخته ام
چه نیمه شب ها وقتی که ابر بازیگر
هزار چهره به هر لحظه می کند تصویر
به چشم همزدنی
میان آن همه صورت ترا شناخته ام
به خواب می ماند
تنها به خواب می ماند
چراغ آینه دیوار بی تو غمگینند
تو نیستی که ببینی
چگونه با دیوار
به مهربانی یک دوست از تو می گویم
تو نیستی که ببینی چگونه از دیوار
جواب می شنوم
تو نیستی که ببینی چگونه دور از تو
به روی هرچه دیرن خانه ست
غبار سربی اندوه بال گسترده است
تو نیستی که ببینی دل رمیده من
بجز تو یاد همه چیز را رهاکرده است
غروب های غریب
در این رواق نیاز
پرنده ساکت و غمگین
ستاره بیمار است
دو چشم خسته من
در این امید عبث
دو شمع سوخته جان همیشه بیدار است
تو نیستی که ببینی


این شعرو خانم  آزیتا فلاحتی فرستادند 

زمان نمی گذرد عمر ره نمیسپرد
صدای ساعت شماطه بانگ تکرار است
نه شب هست و نه جمعه
نه پار و پیرار است
جوان و پیر کدام است زود و دیر کدام است
اگر هنوز جوان مانده ای به آن معناست
که عشق را به زوایای جان صلا زده ای
ملال پیری اگر میکشد تو را پیداست
که زیر سیلی تکرار
دست و پا زده ای
زمان نمی گذرد
صدای ساعت شماطه بانگ تکرار است
خوشا به حال کسی
که لحظه لحظه اشت از بانگ عشق سرشار است


زحمت این شعرو .........

محبوب من. آرامش پاییز مال تو
این روزهای خوب و شور انگیز مال تو
یک لحظه زیبایی دیدارت از آن من
دنیایی ازعشق و غزل لبریز مال تو
چشمان تو این شادی پیوسته مال من
روح من این آشفته غم خیز مال تو
گفتی تمام مهربانی در نگاه توست
اینک تمام مهربانی نیز مال تو